Çocukluğumda çok severdim mektup yazmasını, kart atmasını. Bayramlar, yılbaşları, doğum günleri benim için çok keyifliydi. Ailemin büyük kısmı şehir dışında hatta yurt dışında yaşadığı için uzun mektuplar yazardım, kart göndereceksem çok zorlanırdım. Acaba hangisini alsam, o da olsun bu da olsun, bu parlakmış, bunun içinde su varmış, bu müzik çalıyormuş der der bir dünya kartla eve gelirdim. Hatta bazı kartları kendim hazırlardım. Sonra da hangi kartı kime göndereceğime karar verir, dolmakalemimi çıkartır özenerek kartımı hazırlardım. Kartı yolladığım kişi kuzenlerimden ise muhakkak kart kart olmaktan çıkardı. Mektup yazarmış gibi her boşluğa birşeyler yazardım :) Kuzenlerime yazdığım kartların içine de kendi hazırladığım minik hediyeleri koyardım. Sonra zarfları yazıp postaneye giderdim. Daha sonra da bana gelecek cevapları beklerdim. Postacının her gelişi beni mutlu eder hemen posta kutumuzu kontrol ederdim. Birde mektup geldiyse o kadar mutlu olurdum ki. Tekrar tekrar okurdum mektuplarımı, kartlarımı. Hatta kartlarımı koleksiyona çevirmiştim. Her yerden kart alırdım. Hala kuzenlerimle mektuplaşmalarımız bazen elime geçiyor o kadar gülüyorum ki, o yaştaki sorunlarımız, mutluluklarımız çok farklıymış. Konudan saptığımın farkındayım ama bir anımı da sizinle paylaşmak istiyorum. Biz Leman'la mektuplaşırken içlerine hep minik hediyeler koyduğumuz için bir gün bir postacı bunu fark etti sanırım. Lemanın yolladığı mektup açılmış içindeki hediye açılmıştı. Daha sonra da Leman'ın mektupları bana ulaşmamaya başladı :( Sanırım postanede minik bir mektup imhası oluyordu.
Nerde kalmıştık???
Sonra sonra mektupların yerini cep telefonlarından atılan smsler aldı, internet girdi hayatımıza ve e-postalarla tanıştık. Artık kartları hazırlamak için ayırdığımız zamanın çok daha azına, sıfır maliyetle ve aynı anda birçok kişiye kutlama kartları gönderiyoruz. Hatta hiç uğraşmadan başkasından gelen emaili hoop diye forwardlıyoruz. Posta kutularımızda sadece faturalar ve reklamlar oluyor.
Bu yıl uzun zamandır ilk defa posta kutumdan bana yazılan bir yeni yıl kartı çıktı. Nasıl mutlu oldum anlatamam. Birisi teknolojiyi kullanmadan ve kendi emeği ile bana kart hazırlamıştı. Hatta kartın içine bir de yine kendi emeği olan çok şık bir kitap ayracı koymuştu. Peki kimdi bu hatırşinaz, geleneklerimizi yaşatan kibar arkadaş?
Sevgili çocuklaçocuk Özlem ve Fulya arkadaşlarım bana yukarıda gördüğünüz güzel kartı ve kitap ayracını göndermiş. Çok ama çok mutlu oldum. Dilerim sizde çok mutlu olursunuz. Sizinde yeniyılda herşey gönlünüzce olsun arkadaşlar. Tekrar çok teşekkür ediyorum.
Sevgiler
8 yorum:
Embir'ciğim haklısın ben de mektuplaşmayı çok severdim,kuzenimle şifre geliştirmiştik hep öyle yazardık.Hele kartpostallar artık kutular taşardı,gözü oynayan kartlar,simliler neler vardı neler.Benim cep telefonumda ise şimdi hazır mesajlar,faturalar ve reklamlar var.
biz yenı nesıl mektuplaşma kart gönderme pek bilmeyiz siz ne kadar sanslıymıssınız onları beklemekte ayrı bı heyecan =)
Ne güzel, gerçekten şanslısın :)
Gule gule kullan hediyelerini Embircim :)) Ben de hala eski usul mutluluklarin pesindeyim :)) Kocaman opcukler gonderiyorum sana :)
ben de çok mektuplaştım gerçekten bekleyiş heyecanı bile ayrı güzel, tabi çç gibi süpriz olunca daha da güzel
aramızda böyle bişey mi başlatsak acaba? Hatta kart değil de mektup yazalım, ya da daha da değişik birşey olsun (yazarken aklıma geliyor napayım) hikaye yazalım bir yerinde bırakıp bir arkadaşımıza gönderelim, mektubu alan hikayeye devam etsin. Bir yerden sonra o da bir başklasına yollasın. Aynı hikaye mesela 5 kişiye gönderildikten sonra 5. kişi hikayeyi blogunda yayınlasın. Nasıl fikir?
Sanırım konudan saptım :)
Embir yazını okuyunca aynen mektuplaştığımız o güzel zamanlar geldi aklımıza. Hediyeni ve kartı beğendiğine çok sevindik. Güzel sözlerin içinde ayrıca çok teşekkür ederiz, şımarttın bizi arkadaşım. sevgiler gönderiyoruz.
siz beni şımarttınız, inanılmaz mutlu oldum. Sevimcimi dilim döndüğünce paylaşmaya çalıştım. Tekrar teşekkürler.
Yorum Gönder